Wyróżnia się trzy główne typy konopi – konopie indyjskie, konopie siewne i konopie dzikie. Rośliny te znane są człowiekowi ze swoich prozdrowotnych właściwości już od czasów starożytności. Różne jej odmiany wykorzystuje się jako środek leczniczy, odprężający, żywność dla zwierząt, a także w przemyśle papierniczym, tekstylnym, spożywczym, czy nawet jako element kultu religijnego. Dziś poznasz bliżej gatunek Cannabis ruderalis, czyli konopie dzikie.
Konopie dzikie – uprawa i występowanie
Konopie dzikie są zdecydowanie mniej popularne od siewnych lub indyjskich konopi. Rośliny Cannabis ruderalis zostały po raz pierwszy sklasyfikowane przez pewnego rosyjskiego badacza botanika Janiszewskiego w 1924 roku. Pochodzą z terenów Rosji i znacznie różnią się od gatunków konopi wywodzących się z Azji lub Europy. Przede wszystkim są zdecydowanie mniej cenione. Gdy pojawiają się w pobliżu upraw, traktuje się je jak chwasty i natychmiastowo usuwa.
Druga nazwa członu nazwy powinna mówić sama za siebie – ruderalis oznacza rośliny ruderalne. Charakteryzują się tym, że nie wymagają praktycznie żadnych szczególnych warunków do prawidłowego wzrostu. Doskonale radzą sobie nawet w zimnych, niekorzystnych dla większości zieleni obszarach. Mogą wyrastać nawet prosto z betonu.
Ruderalis jest wyraźnie mniejsza od gatunków sativa i indica. Dorasta maksymalnie do 2 metrów. Posiada mniejszą ilość smukłych, niedużych liści. Zazwyczaj są to pięcioliścienne baldachimy, jednak na jednej łodydze może znaleźć się nawet do 8-9 liści. Kwiaty przypominają te rosnące na konopi indyjskiej, lecz mniejszego rozmiaru. Owoce także są nieduże – o kolorze będącym mieszanką szarego i zielonego.
Konopie dzikie nie są tak odżywcze jak odmiana siewna lub indyjska, lecz nie znaczy to, że nie mają własnych zalet. Rosną bardzo szybko i wykazują się największą odpornością spośród wszystkich konopi. Pozwala to na ich uprawę niemalże na całym świecie. Konopie dzikie bywają krzyżowane z pozostałymi gatunkami w celu poszerzenia ich możliwości uprawy. Ma to na celu zachowanie bogatej zawartości kannabinoidów sativa i indica, i połączenie ich z odpornością na niekorzystne warunki ruderalis.
Dzikie konopie – działanie i właściwości
Dzikie konopie zawierają 5-10% THC. Jest to znacznie mniejsza wartość niż w przypadku konopi indyjskiej, lecz wystarczająca, aby wprowadzić człowieka w stan odurzenia. Znajdziesz w nich także około 20-30% korzystnego dla zdrowia i samopoczucia CBD. Dzięki wysokiej zawartości cennych kannabinoidów, wykazują działanie lecznicze i terapeutyczne.
Pomimo tego, że przez wiele lat konopie dzikie traktowane były jak chwasty, stopniowo coraz bardziej docenia się ich właściwości. Stosuje się je obecnie głównie do ziołolecznictwa i produkcji karmy dla bydła. Olej z konopi dzikiej może być stosowany w ramach leczenia schorzeń natury neurologicznej. Przydaje się także do leczenia bezsenności, redukcji objawów rozdrażnienia, łagodzenia objawów padaczki i wielu różnych chorób psychicznych.
Dzikie konopie nie dorastają do tak dużych rozmiarów jak siewne, lecz struktura ich włókien także pozwala na tworzenie z nich wytrzymałego papieru lub innych materiałów. Może to więc być ekologiczną, naturalną alternatywą dla wielu aktualnych rozwiązań.
Choć zdecydowanie mniej popularne, konopie dzikie mają podobne korzystne właściwości do konopi siewnych. Nie zawiera tak dużo dobroczynnych składników, lecz doskonale sprawdza się jako suplement diety. Jej działanie jest zdecydowanie słabsze od innych odmian konopnych, co jednak nie oznacza, że jest to roślina bezużyteczna. Zaczyna być coraz bardziej doceniana w przemyśle spożywczym i kosmetycznym.
Zobacz także:
- Suszenie konopi – jak suszyć liście i kwiaty tej rośliny, aby zachowały pełne spektrum swoich dobroczynnych właściwości?
- Syntetyczne kannabinoidy – właściwości i pochodzenie. Czy są to substancje bezpieczne w użytku?
- Konopia siewna a indyjska – jakie są między nimi różnice?
- Rośliny podobne do marihuany w Polsce – co może wyglądać jak konopie indyjskie?
- Recepta na marihuanę – kto i kiedy ją otrzyma?
